...

و دریغا بر من
چگونه فراموش می شود سبدها وسفره هایی که
سالهاست نه سیب را می شناسند و نه مهربانی را

و دریغا بر من
چه لال و بی برگ و بار پیر می شوم
در این سوی دیوارهایی که از من
دزدیده اند سیب را
و جانمایه سرودهای جوانی را

و دیگر جوان نمی شوم
نه به وعده این بهاری که آمده است
و نه به وعده آن شکوفه های نو شکسته

......

من از شب حرف می زنم من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف می‌زنم اگر به خانه من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه... که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم... ......

"کوچ از خود.." تو از آن دشت خشک تشنه روزی کوچ کردی و اشک من تو را بدرود گفت غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برد تو با خون و عرق ،این جنگل پژمرده را رنگ و رمق داد تو با دست تهی با آن همه توفان بنیاد کن در افتادی تو را کوچیدن از آن خاک ، دل بر ......ادامه مطلب

بارها گفته ام تو که نیستی این شهر بهار ندارد
باغ ندارد
بهار نارنج ندارد
و آدم اگر دلش بگیرد
دردش را به کدام پنجره بگوید
که دهانش پیش هر غریبه ای باز نشود..

لیلا کردبچه

......

این ماه شهريورترين ماهِ من است

دلهره ي دیدار كه هيچ
فكر نشستن در کنار هم
بي تابم مي كند
دست هايت را به من بده
از ما تا پاييز
همين چند روز باقیست...

......